De USSR is lang in herinneringen gebleven, sommige in nostalgische, sommige in droevige. Het bestaan van een communistische staat wordt echter nog steeds herinnerd aan de talrijke overblijfselen die uit die tijd zijn overgebleven - grootse structuren die langzaam instorten onder invloed van tijd.
Je voorstellen top 10 meest ongebruikelijke verlaten objecten uit de tijd van de USSR.
10. Object 825 GTS, Krim
De 825 GTS is een erfenis van de Koude Oorlog, toen beide nucleaire grootmachten maatregelen namen bij een mogelijke nucleaire aanval. Om een onderzeese basis te creëren, kozen de militairen een rustige, afgelegen baai in Balaclava.
De bouw vond plaats in het strengste geheim: de rots werd 's nachts geboord en vervoerd, waarna hij in zee overstroomde en Balaklava werd tot een gesloten stad gemaakt. Een enorm gebouw (met een totale oppervlakte van 9600 m2) werd na de ineenstorting van de USSR overbodig en werd niet bewaakt. Tien jaar lang (van 1993 tot 2000) exporteerden jagers op non-ferrometalen alles wat mogelijk was.
Nu op basis van het Museum van de Koude Oorlog met een echte (zij het super kleine) onderzeeër, verschillende exposities en een arsenaal binnenplaats. In 2013 vierde hij zijn 10-jarig jubileum, en niet alleen volwassenen (ervaren onderzeeërs, vertegenwoordigers van het leger en de autoriteiten, voormalige medewerkers van de ondergrondse fabriek), maar ook schoolkinderen namen deel aan het jubileum.
9. Bunker in Wünsdorf, Duitsland
Het visitekaartje van het kleine Duitse stadje Wünsdorf is een bunker die door de Duitsers is gebouwd vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Na de overwinning herbouwde het Sovjet-commando het, maakte het anti-nucleair en plaatste het hoofdkwartier van het commando van de luchtmacht van de USSR in Duitsland erin.
In andere tijden bedroeg de bevolking van Wünsdorf in totaal 60.000 Sovjet-soldaten. Tot september 1994 reed er een regelmatige trein van de stad naar Moskou. Samen met de laatste ploeg die op 8 september 1994 vertrok, verliet Wünsdorf het zogenaamde terugwinningsbataljon.
Nu is de bunker de belangrijkste toeristische attractie van de stad, waar regelmatig rondleidingen worden gegeven.
8. Het dorp Pyramid, West-Svalbard, Rusland
Lange tijd (van 1946 tot 1998) was de kolenmijn Pyramid de meest noordelijke actieve mijn ter wereld. In de arctische omstandigheden werd een hele stad gebouwd voor mijnwerkers, waaronder woongebouwen met meerdere verdiepingen, een zwembad, een bibliotheek, kassen, veehouderijen, kunstmatige meren met drinkwater en een zeewaterzwembad in een sportcentrum. Er waren tijden dat er tot 1000 mensen in de stad woonden.
In 1997 werd besloten de mijn te sluiten - de steenkoolproductie werd te duur vanwege moeilijke geologische omstandigheden, plus een brand die in de jaren 70 in de steenkoollagen ontstond, bemoeilijkte de ontwikkeling van de afzetting. Nu is de Piramide een toeristische attractie waar regelmatig schepen uit Rusland en de Scandinavische landen heen gaan.
7. Accelerator-opslagcomplex, Protvino, Rusland
De UNK, of, zoals ze het noemden, de Protvina-botser (de jongere broer van de LHC) is een van de laatste grootschalige projecten van de Sovjetwetenschap. De bouw ervan begon in 1983 en meer dan 11 jaar werd diep onder de grond een enorme tunnel (21 km lang, 5 m diameter) met ventilatie-, verlichtings- en hulpruimten voor laboratoria en apparatuur geboord.
En toen sloeg de ineenstorting van de Sovjet-Unie toe en begon de bouw geen financiering meer te krijgen. Maar het was noodzakelijk om de tunnel in de ring te sluiten, anders zouden de nabijgelegen nederzettingen instorten. Wat er nu mee te doen is onduidelijk; verbouwen voor gebruik voor een ander doel is duur, maar zelfs het gieten van de UNK op beton is al veel geld waard.
6. Ventspils International Radio Astronomy Center, Letland
In tegenstelling tot andere overblijfselen uit het Sovjettijdperk, was het lot van de sterrenwacht succesvol - er is veel vraag naar, wordt gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden en gaat het Europese radio-interferentienetwerk binnengaan.
Hoewel het complex vóór de ineenstorting van de USSR puur militair was - om signalen van militaire bases en satellieten te onderscheppen en om satellieten te bewaken. Om het station te onderhouden en te bewaken, werd zelfs het dorp Irbene gebouwd, waarin tweeduizend militairen en hun familieleden woonden.
Het is merkwaardig dat de radar in Irbene een van de meest interessante toeristische trekpleisters van Letland is.
5. Kola superdeep goed, regio Moermansk, Rusland
Een ruim 12 km lange is een ander gigantisch monument voor de Sovjetwetenschap dat overbodig is geworden nadat de Sovjet-Unie ophield te bestaan. Dit is een van de diepste plekken op aarde. Het boren begon in 1970 en duurde enkele jaren als gevolg van herhaalde ongevallen waarbij de boorkolom aan de rots bleef plakken. En toen hij probeerde een deel van de kolom op te tillen, brak hij af.
Vroeger werkten tot 16 laboratoria met een put en de USSR-minister van Geologie hield persoonlijk toezicht op de werking ervan.
Het was de Kola-bron die de basis vormde voor de stedelijke legende van de "well to Hell". Sinds het einde van de jaren 90 van de twintigste eeuw loopt er op internet een fiets die op een diepte van 12 duizend meter de microfoons van wetenschappers vreselijke kreten en gekreun van zielen in de hel registreerden. Deze legende vormde de basis van het verhaal van Dmitry Glukhovsky "From Hell".
Nu heeft de staat geen put nodig - het is te duur. Zowel zij als het complex dat haar bedient, blijven langzaam instorten. Herstel kost 100 miljoen roebel.
4. Skrunda-1, Letland
Een van de vele militaire steden die na de ineenstorting van de USSR zijn verlaten. Skrunda-1 is gemaakt om een radarstation te bedienen dat de lancering van ballistische raketten door NAVO-landen volgde. De militaire eenheid, die zich op het grondgebied van de stad bevond, vermomd als betonfabriek. Daarom kreeg ze de naam "Combine".
Het lot van het militaire complex is niet benijdenswaardig - in 1995, na de terugtrekking van de Russische troepen, werd het station opgeblazen en raakte de militaire stad in verval. Nu wordt een deel ervan door de Letse strijdkrachten gebruikt om in de stad te vechten. En de rest van de Letse autoriteiten probeerde tevergeefs te pachten en werd vervolgens gewoon in de steek gelaten.
3. Oliestenen, Azerbeidzjan
Oliestenen - het oudste olieplatform ter wereld (het begin van het werk - 1951). Maar hoe zit het met het platform - dit is een hele stad op palen, waar de Sovjetregering probeerde alle voorwaarden te scheppen voor arbeiders in de olie-industrie, waaronder woongebouwen met meerdere verdiepingen, ziekenhuizen, baden, een bakkerij, een werkplaats voor frisdrank, een bioscoop en zelfs een park met bomen.
Het totale aantal platforms is meer dan 200 en de lengte van de straten is tot 350 km. Het veld is levendig en het dorp wordt actief gebruikt - het wordt bewoond door maximaal 1000 mensen die roterend werken.
2. The Arc, Tsjernobyl-2, Oekraïne
Op de tweede plaats in de ranglijst van de beroemdste verlaten objecten uit de tijd van de USSR staat nog een grootschalige militaire constructie. Dit radarstation, gelegen nabij de kerncentrale van Tsjernobyl, was betrokken bij het volgen van de lancering van ballistische raketten. Tot nu toe zijn de resterende antennemasten een indrukwekkend gezicht - enorm, op een rij staande.
Natuurlijk was het Duga-object topgeheim, daarom bevond zich op Sovjet-topografische kaarten een bepaald 'pionierskamp'.
Tijdens de operatie gaf het station een kenmerkende klop op de lucht, daarom gaf het westerse leger het de bijnaam Russische specht (Russische specht). In het Westen beschouwden ze de Russische specht zelfs als een Sovjet-experimenteel wapen en bestudeerden ze de mogelijkheden van het station om het bewustzijn van mensen en weersveranderingen te beïnvloeden. En de buitenlandse pers maakte lezers bang dat de Russen tot 5 Amerikaanse steden per dag zouden kunnen vernietigen, met vernietigende radiopulsen.
Maar na het ongeval in de kerncentrale konden Amerikaanse ingezetenen rustig ademhalen. De vreselijke "Russische specht" werd onderdrukt en alle uitrusting werd eruit gehaald.
1. Buzludzha, Bulgarije
In de jaren 70 besloot de Bulgaarse Communistische Partij op de berg Buzludzha een herdenkingscomplex te bouwen dat gewijd was aan de Bulgaarse revolutionairen. De bouwers waren niet beperkt tot één paleis - er werd een heel complex van gebouwen (voornamelijk toeristen) naast gebouwd.
Eens werden daar vakanties gehouden, festivals gehouden, drummers van de arbeid uitgereikt, enzovoort. Tijdens massa-evenementen werd gratis vervoer georganiseerd voor mensen uit nabijgelegen steden en dorpen, en werd eten en drinken tegen gereduceerde prijzen verkocht.
Na het bestaan van Sovjet-Bulgarije en het begin van Bulgarije werd het moderne huismonument, zoals vele relikwieën uit die tijd, volledig geplunderd. Bovendien werd niet alleen kostbaar metaal gestolen, maar zelfs stenen bekleding. Nu lijken alleen de resterende stukjes van het mozaïek op afstand op de vroegere pracht.
