De USSR is een land dat de wereld heeft verrast met veel projecten, groots zowel qua schaal als qua kosten. Een van deze projecten werd genoemd Kola Superdeep Well (SG-3). De implementatie ervan begon in de regio Moermansk, 10 km ten westen van de stad Zapolyarny.

Wetenschappers wilden meer te weten komen over de ingewanden van de aarde en 'hun neus afvegen' met Amerikaanse wetenschappers die hun Mohol-project stopzetten vanwege een gebrek aan geld. Op de vraag van wat is de diepste put ter wereld, Droomden Sovjetgeologen met trots om te antwoorden: de onze!

We zullen je in dit artikel in detail vertellen over de vraag of zo'n ambitieus idee is mislukt en welk lot de Kola goed te wachten stond.

Waarom had de USSR een "reis naar het middelpunt van de aarde" nodig

In de jaren 50 van de twintigste eeuw was het meeste materiaal over de structuur van de aarde theoretisch. Alles veranderde in de vroege jaren 60 en 70, toen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie een nieuwe versie van de 'ruimterace' lanceerden - een race naar het centrum van de aarde, om zo te zeggen.

De Kola-superdeepput was een uniek project dat werd gefinancierd door de USSR en vervolgens door Rusland in de periode van 1970 tot 1995. Er werd helemaal niet voor de winning van "zwart goud" of "blauwe brandstof" geboord, maar puur voor onderzoeksdoeleinden.

• Allereerst waren Sovjetwetenschappers geïnteresseerd in de vraag of de aanname over de structuur van de onderste (graniet en basalt) lagen van de aardkorst zou worden bevestigd.
• Ze wilden ook de grenzen tussen deze lagen en de mantel vinden en verkennen - een van de 'motoren' die zorgen voor de constante evolutie van de planeet.
• In die tijd hadden geologen en geofysici alleen indirect bewijs van wat er in de aardkorst gebeurde, en een ultra-diepe put was nodig voor een beter begrip van de onderliggende processen van de geologie. En de meest betrouwbare manier is directe observatie.

De boorlocatie is gekozen in het noordoostelijke deel van het Baltic Shield. Er zijn weinig bestudeerde stollingsgesteenten, waarvan de leeftijd vermoedelijk drie miljard jaar oud is. En ook op het grondgebied van het Kola-schiereiland is de Pechenga-structuur, in vorm die lijkt op een kom. Er zijn afzettingen van koper en nikkel. Een van de taken van wetenschappers was het bestuderen van het proces van ertsvorming.

Zelfs tot op de dag van vandaag wordt de via dit project verzamelde informatie nog steeds geanalyseerd en geïnterpreteerd.

Kenmerken van ultradiepe boorputten

De eerste vier jaar werd tijdens het rijden naar een diepte van 7263 meter een standaard booreiland genaamd Uralmash-4E gebruikt. Maar toen werden haar kansen gemist.

Daarom besloten de onderzoekers de krachtige Uralmash-15000-installatie te gebruiken met een turbodrill van 46 meter. Het draaide door de druk van de boorvloeistof.

De Uralmash-15000-installatie is zo ontworpen dat monsters van het gewonnen gesteente werden verzameld in een kernontvanger - een buis die door alle delen van de boor gaat. De steenslag viel samen met de boorvloeistof naar de oppervlakte. Dus geologen ontvingen de laatste informatie over de samenstelling van de put, terwijl het boorplatform dieper en dieper ging.

Als gevolg hiervan zijn verschillende boorgaten geboord die vanuit één centrale put zijn vertakt. De diepste tak heette SG-3.

Zoals een van de wetenschappers van de Kola State District Power Station zei: 'Elke keer dat we beginnen met boren, vinden we het onverwachte. Het is tegelijkertijd opwindend en verontrustend. '

Graniet, overal graniet

De eerste verrassende boormachine was de afwezigheid van de zogenaamde basaltlaag op een diepte van ongeveer 7 km. Eerder kwam de meest relevante geologische informatie over de diepere delen van de aardkorst uit de analyse van seismische golven. En op basis daarvan verwachtten wetenschappers dat ze een granietlaag zouden vinden, en naarmate het dieper werd, een basaltlaag. Maar tot mijn grote verbazing, toen ze dieper de ingewanden van de aarde binnendrongen, vonden ze daar meer graniet, maar bereikten ze de basaltlaag helemaal niet. Al het boren ging precies in de granietlaag.

Dit is buitengewoon belangrijk, omdat het verband houdt met de theorie van de gelaagde structuur van de aarde. En daarmee zijn op hun beurt bijbehorende ideeën over hoe mineralen ontstaan ​​en worden geplaatst.

Hoe Sovjetwetenschappers de hel bereikten

De Kola superdeep-bron is niet alleen een bron van de meest waardevolle kennis, maar ook een vreselijke stedelijke legende.

Nadat ze een diepte van 14,5 duizend meter hadden bereikt, zouden de boormachines holtes hebben ontdekt. Nadat ze hun apparatuur hadden verlaagd die bestand was tegen extreem hoge temperaturen, ontdekten ze dat de temperatuur in de holtes 1100 graden Celsius bereikt. En de microfoon, voordat hij smolt, nam audio van 17 seconden op, die onmiddellijk de 'geluiden van de hel' werd genoemd. Dit waren de kreten van verdoemde zielen.

Dit verhaal verscheen voor het eerst in 1989 en de eerste grootschalige publicatie ervan vond plaats op het Amerikaanse televisienetwerk Trinity Broadcasting Network. En ze leende materiaal van een Finse christelijke publicatie genaamd Ammennusastia.

Vervolgens werd het verhaal op grote schaal herdrukt in kleine christelijke publicaties, nieuwsbrieven, enz., Maar kreeg praktisch geen bekendheid van de belangrijkste media. Sommige evangelisten hebben dit incident aangehaald als bewijs van het bestaan ​​van een fysieke hel.

• Mensen die bekend waren met de principes van de akoestische middelen voor goed onderzoek lachten gewoon om deze fiets. In dit geval worden inderdaad akoestische loggingsondes gebruikt, die het golfpatroon van de gereflecteerde elastische trillingen opvangen.
• De maximale diepte van de SG-3 is 12.262 meter. Het is dieper dan zelfs het diepste deel van de oceaan - de Challenger Abyss (10.994 meter).
• De hoogste temperatuur daarin steeg niet boven 220 C.

• En nog een belangrijk feit: het is onwaarschijnlijk dat een microfoon of boorapparatuur de helse hitte boven duizend graden kan weerstaan.

In 1992 publiceerde de Amerikaanse krant Weekly World News een alternatieve versie van het verhaal dat plaatsvond in Alaska, waar 13 mijnwerkers werden gedood nadat Satan uit de hel was ontsnapt.

Als je geïnteresseerd bent in deze legende, kun je op YouTube gemakkelijk video's vinden met relevante onderzoeken. Neem ze gewoon niet te serieus, een deel (zo niet alle) van de audio met vermeende kreten van patiënten in de onderwereld is afkomstig uit de film Baron Blood uit 1972.

Wat wetenschappers hebben gevonden aan de onderkant van de Kola superdeep goed

• Ten eerste werd water ontdekt op een diepte van 9 km. Er werd aangenomen dat het simpelweg niet zou bestaan ​​op deze diepte - en toch was het er. Nu begrijpen we dat zelfs in graniet diep in de grond scheuren kunnen ontstaan ​​die zich vullen met water. Technisch gezien is water gewoon waterstof- en zuurstofatomen die worden verplaatst door een enorme druk veroorzaakt door diepte en gevangen in rotslagen.

• Ten tweede rapporteerden de onderzoekers de extractie van vuil dat "kookte met waterstof". Zo'n grote hoeveelheid waterstof op grote diepte was een geheel onverwacht fenomeen.
• Ten derde bleek de bodem van de Kola-put ongelooflijk heet te zijn - 220 ° C.
• De grootste verrassing was ongetwijfeld de ontdekking van het leven. Op een diepte van meer dan 6000 meter zijn microscopisch kleine planktonfossielen ontdekt die er al drie miljard jaar zijn. In totaal werden ongeveer 24 oude soorten micro-organismen ontdekt die op de een of andere manier extreme druk en hoge temperaturen onder het aardoppervlak overleefden. Dit heeft veel vragen opgeroepen over de mogelijke overleving van levensvormen op grote diepte. Modern onderzoek heeft aangetoond dat leven zelfs in de oceaankorst kan bestaan, maar in die tijd was de ontdekking van deze fossielen een schok.

Ondanks alle inspanningen van boormachines en decennia van hard werken, reisde de Kola-superdeep goed slechts 0,18% van het pad naar het middelpunt van de aarde. Wetenschappers zijn van mening dat de afstand ernaar toe ongeveer 6400 kilometer is.

Verlaten maar niet vergeten

Momenteel heeft SG-3 noch personeel noch uitrusting. Dit is een van de meest interessante verlaten objecten uit de tijd van de USSR. En alleen een roestig luik in de aarde herinnert aan een groots project, dat in het Guinness Book of Records wordt vermeld als de diepste menselijke invasie van de aardkorst.

Het project werd in 1995 gesloten vanwege (je raadt het al) een gebrek aan financiering. Nog eerder, in 1992, werden de boorwerkzaamheden in de put beperkt, omdat geologen te maken kregen met hoger dan verwachte temperaturen - 220 graden. Warmte veroorzaakt schade aan apparatuur. En hoe hoger de temperatuur, hoe moeilijker het is om te boren. Het is alsof je probeert een gat in het midden van een pot hete soep te maken en vast te houden.

In 2008 werd het wetenschappelijke en productiecentrum dat aan de put werkte volledig afgeschaft. En alle boor- en onderzoeksapparatuur werd weggegooid.

Werkoverzicht

De moedige inspanningen van de deelnemers aan de Kola GRE hebben tientallen jaren geduurd. Het einddoel - een cijfer van 15 duizend meter - werd echter nooit gehaald. Maar het werk in de USSR en vervolgens in Rusland leverde veel informatie op over wat zich direct onder het aardoppervlak bevindt, en het blijft wetenschappelijk nuttig.

• Unieke apparatuur en ultra-diepe boortechnologie zijn ontwikkeld en met succes getest.
• Waardevolle informatie werd verkregen over waar ze uit bestaan ​​en welke eigenschappen rotsen op verschillende diepten hebben.
• Op een diepte van 1,6-1,8 km werden koper-nikkelafzettingen van industrieel belang gevonden.
• Het theoretische beeld dat op ongeveer 5000 meter wordt verwacht, is niet bevestigd. In deze of in diepere delen van de put werden geen basalt gevonden. Maar plotseling vond ik niet al te sterke rotsen die graniet gneis worden genoemd.
• In het gebied van 9 tot 12 duizend meter werd goud gevonden. Ze begonnen het echter niet uit zulke diepten te delven - het was niet winstgevend.

• Er werden wijzigingen aangebracht in de theorie van het thermische regime van het binnenste van de aarde.
• Het bleek dat de oorsprong van 50% van de warmtestroom verband houdt met het verval van radioactieve stoffen.

SG-3 heeft veel geheimen aan geologen onthuld. En tegelijkertijd riep het veel vragen op, die tot nu toe onbeantwoord blijven. Misschien worden er een paar gegeven tijdens de operatie van andere ultra-diepe putten.

De diepste bronnen op aarde (tafel)

Bekijk de video: The Deepest Hole in the World, And What Weve Learned From It (November 2024).